بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خدايى كه هم رحمتى عام دارد و هم رحمتى خاص به نيكان.

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

براى متقيان در آن جهان رستگارى و آسايش است.

حَدَآئِقَ وَ أَعۡنَٰبٗا

باغهايى سرسبز و انواعى از انگورها.

وَ كَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

و دختران (زيباى دلربا) كه همه در خوبى و جوانى مانند يكديگرند.

وَ كَأۡسٗا دِهَاقٗا

و جامهايى پر (از شراب طهور).

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا كِذَّٰبٗا

هرگز سخن بيهوده و دروغ نشنوند.

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

اين (نعمتهاى ابدى) مزدى به عطا و حساب پروردگار تو است.

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

خدايى كه آسمانها و زمين و همه مخلوقاتى كه در بين آسمان و زمين است بيافريده خدايى مهربان است كه در عين مهربانى كسى از قهر و سطوتش با او به گفتگو لب نتواند گشود.

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ قَالَ صَوَابٗا

روزى كه آن فرشته بزرگ روح القدس با همه فرشتگان صف زده و به نظم برخيزند و هيچ كس سخن نگويد جز آن كس كه خداى مهربانش اذن دهد و او سخن به صواب گويد.

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا

چنين روز محقق خواهد شد پس هر كه مى‌خواهد، نزد خداى خود (در آن روز) مقام و منزلتى يابد (در راه ايمان و اطاعت بكوشد).

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَ يَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

ما شما را از روز عذاب كه نزديك است ترسانيده و آگاه ساختيم روزى كه هر كس هر چه (از نيك و بد) كرده در پيش روى خود حاضر بيند و كافر در آن روز (از فرط عذاب) آرزو مى‌كند كه اى كاش خاك‌ بود (تا چنين به آتش كفر خود نمى‌سوخت).

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا

بنام خداى رحمان و رحيم‌؛ سوگند به خورشيد و گسترش نور آن.

وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

سوگند به ماه وقتى كه دنبال خورشيد مى‌رود.

وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

و به روز سوگند وقتى كه همه جا را روشن مى‌سازد.

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

و به شب سوگند وقتى كه روى روز را مى‌پوشاند.

وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا

و سوگند به آسمان و كسى كه آن را بنا كرده.

وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا

و سوگند به زمين و آنكه آن را بگسترد.

وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا

و سوگند به جان آدمى و آن كس كه آن را با چنان نظام كامل بيافريد.

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا

و در اثر داشتن چنان نظامى خير و شر آن را به آن الهام كرد.

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

(سوگند به اين آيات) كه هر كس جان خود را از گناه پاك سازد رستگار مى‌شود.

وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

و هر كس آلوده‌اش سازد زيانكار خواهد گشت.

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

طايفه ثمود از غرور و سركشى دعوت پيامبر خود صالح را تكذيب كردند.

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

هنگامى كه شقى‌ترين آنها برانگيخته شد.

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا

و رسول خدا (صالح) گفت: اين ناقه آيت خداست از خدا بترسيد و آن را سيراب كنيد.

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

آن قوم رسول را تكذيب و ناقه را پى كردند. خدا هم آنان را به كيفر ظلم و گناهشان هلاك ساخت و شهرشان را با خاك يكسان نمود.

وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

و از عاقبت هلاكتشان پروايى نكرد.